94/4/14
3:38 ص
کم تحرکی های ناشی از پشت میزنشینی و فراگیر شدن ،اینترنت و سرگرمی های رایانه ایی درکنار دسترسی سریع به وسایل نقلیه و دیگر نیازهای نسل کنونی و البته انـواع موادغـذایی معلوم الحالـی که رواج یافته است کارشناسـان سلامت جامعه را به سمتی سوق داد تا برای پیشگیـری و درمـان «ورزش و تحرک» را به عنوان اصولی ترین راه توصیه و تأکید نمایند.
وبه طبع مدیران جامعه برای حفظ و گسترش «نشاط و سلامتی» از طرح هایی که توانایی جذب حداکثری و هدایت آنها به سوی ورزش را دارد حمایت نموده و با اولویت بیشتری مقدمات اجرایی آن را فراهم می کنند.
و شاید به همین دلیل بعضی ها هرانگشتی که بدون تشویق سمت ورزش و ورزشکاران نشانه رود راخیانت به سلامتی و شادابی تک تک افراد جامعه به حساب آورند.
ضمن احترام به ورزشکاران عزیز :
در این یادداشت سعی شده تاتوجه مسئولان ورزشی و کارشناسان دینی و فرهنگی به نکاتی که در آن روی جام رمضان نهفته جلب شود.
برای جلو گیری از طولانی شدن مطلب ، فقط به نکات مهم پرداخته و «نقد و اعتراض» ویا تحلیل به خوانندگان محترم واگذار گردید .
به بهانه حضور درسالن های ورزشی ،مساجد از حضور نوجوانان و جوانان و حتی میان سالان خالی شده است.وبه تعبیری دیگر «جام رمضان» مساجد را از حضور بچه مسلمانها خالی می کند ، چه خوش مان بیاید یا خوش مان نیاید و یا اینکه مانند برخی ها به خاطر ملاحظاتی سکوت اختیار کنیم باید بپذیریم که جام رمضان «تهاجـــم فرهنـــگی»عیله خودمــان است. پس اگر امروز اظهار نگرانی می شود نباید به سادگی از کنارش رد شد .
جام رمضان نوش دارویی «شیرین و نشاط آور» ولی همچون عسل آغشته به زهری است که آفت بچه مسلمان ها دراین ماه گردید. ظاهرش هدایت به سمت ورزش ولی باطنش دور ماندن از انوار الهی است . اولین اثر این نوش دارو دور ماندن از برکت شبهای رمضان است.
اگر معنویت ماه رمضان ذخیره ایی برای بهره برداری طول سال است جام رمضان چه بهره معنوی برای نسل جدید دارد . گاهی شنیده می شود کهجام رمضان طرحی برای دورنگه داشتن نسل جدید از «سنگر مساجد» است و باید اهدافی را پشت پرده این طرح جستجو نمود.حتی اگرطراحان و مجریان جام ، نیت شان خیر بوده باشد ولی نتیجه اش چیزی جز «آسیب پذیری معنوی» نیست.
ماه رمضان «بهار قرآن یا بهار ورزش» ؟ماه رمضان ماه راز و نیاز با خدا یا ماه بازی و سرگرمی ؟
آیا نمی شود با برگزاری جام در ماه های دیگر سال ورزش جامعه را همگانی و از این «خسارت بزرگ معنوی» جلو گیری نمود ،یا اینکه نمی شود برای تداخل زمان برنامه های مساجد وسالن های ورزشی چاره ایی اندیشید؟
نباید به طرحان و مجریان جام رمضان بدبین بود ، انشاءالله نیت شان خیر است یادمان نرود که در پیشگاه خدا گاهی برای نیت خیر هم باید پاسخگو بود . عده ایی بدون توجه به تأثیرات منفی ازجام حمایت و عده ایی هم تبلیغات می کنند البته برای بعضی ها «ورزش و تبلیغاتش» زمینه سازی بازارهای داغ و کسب درآمد است.
از کنار این مسائل به سادگی می گذریم و اگر کسی هم حساسیتی نشان دهد او را متهم به «توهم توطئه» می کنیم . «همه غفلت می کنیم» حتی بسیجی ها و اعضای کانون های فرهنگی مساجد.
در جامعه ایی که حکومتش مزین به نام مقدس اسلام است دور کردن نوجوانان و جوانان و میان سالان درساعات معنوی ماه مبارک رمضان از بهترین اماکن یعنی «مساجد» چه توجیهی دارد؟ چرا و چه کسانی درعرفانی ترین لحظات عمر یعنی شبهای رمضان و درنایاب ترین لحظات عمر یعنی دوران جوانی وجود دلهای پاک را از مساجد محروم می کنند ؟ دیده بانان معنوی دین مبین اسلام در مقابل این ماجرا چه موضعی اتخاذ کرده و می کنند ؟
گاهی برای خودم یه چیزایی می نویسم . و بعضی مطالب را تو وبلاگم بارگذاری می کنم. وبلاگ نویس نیستم فقط دوست داشتم برای خودم وبلاگ داشته باشم.
ویژه...
