100/4/7
9:32 ص
♦چرا تبریک ؟!
پس از انتخابات 28 خرداد
و از لحظه مشخص شدن نتایج تقریبی آراء سیلی از تبریگ در فضای حقیقی و مجازی طنین انداز شده است.
اما چرا و چه چیزی را تبریک میگویند؟!
تبریک گفتن سران قوا ویا سران کشورهای دیگر یک حرکتی دیپلماتیک و گاهی هم لازم و قابل قبول است.
و البته تبریک گفتن کاندیداهایی که رأی نیاورده اند هرچند یک حرکت نمایشی است اما برای آرام کردن فضای هیجانی قبل از انتخابات و آماده سازی اذهان برای عادی سازی جامعه یک کاری عقلانی و رفتاری سیاستمدارانه و به نوعی قبول شکست رقابت انتخاباتی است که نه تنها پذیرفتنی بلکه از ضروریات پس از انتخابات است.
اما بقیه چی؟ این همه تبریک گفتن ها برای چیست؟
با مروری بر یک ماهه قبل از انتخابات به راحتی مشاهده میشود که؛ مکرر خون شهداء را مقابل دیدگان مردم گذاشته و با ترساندن مردم از فشار و تهدید دشمنان خارجی و ترساندن از عقوبت ترک وجوب حضور درپای صندوق رأی و عاقبت به خیر نشدن غایبین و همچنین به حق یا به ناحق دولت مستقر را آب کش کردن و برخی از رفتارهایی که البته سابقه در انتخابات گذشته هم داشته را انجام دادن ، نتوانسته مشارکت مردم را حتی به 50% هم برساند.
شاید برخی از این تبریک ها به خاطر حضور آن زیر 50درصدی پای صندوق رأی و کسب آرای منتخبین باشد که صد البته مهمترین موضوع تبریک ها همین است ولی آیا پیام نیامدن مردم پای صندوق آراء دریافت شده است؟
نیازی به فکر کردن نیست زیرا مثل روز روشن است که جای پیام تبریک گفتن های تکراری باید با سرعت پیام مردم را دریافت و اعلام عمومی نمود و برای آندسته از کسانی که پای صندوق رأی نیامده اند چاره ایی اندیشید.
در این صورت است که هم مردمی که پای صندوق رأی نیامدند خوشحال شد و هم با این حضور نصفه و نیمه مسئولین مغرور نخواهند شد و با عملکرد بالا و جهشی خود ، برای انتخابات آتی مجلس شورای اسلامی و انتخابات آتی ریاست جمهوری سیر مشارکت را صعودی نموده و راه آسیب رسانی به پایه های اقتدار نظام را مقاوم و مسدود خواهند نمود.
به نظـر میرسد باید جریان سیاسـی خاصـی که با این تبریک گفتن های مکـرر که اتفـاقاً ازحضـور حماسـی هم سخن میگویند را بیـدار کرد وگفت که :
اولاً ؛ در گفتمان دموکراسی حماسـه حضور زمانی ارزش حقیـقی خود را پیدا میکند که غایبین در حداقل محض باشند نه اینکه کمتر از نصف واجدین شرایط پس لازم و ضروری است تا پیام عدم مشارکت 50درصـدی را سریعاً دریافت و از لحظه لحظه های دوران مسئولیت خود به سوی خرابی هایی که حداقل طی یک دهه گذشته بوجود آمده هجوم برده و با بهرمندی از حداکثر توانایی وبه قول مقام معظم رهبری بصورت جهادی آبادش کنید.
خرابی های چون تورم ، گرانی ، عدم ثبات بازار ، عدم اعتماد به مسئولین ، بیکاری و... که هریک برای تنزل و حتی فروپاشی یک حکومت کافی است.
ثانیاً ؛ از قلم فررند شهید همت وام میگیرم که میگوید:
به شما تبریک نمی‌گویم، چون شما پیروز نشدید.
حکایت شما حکایت آن دونده ماراتنی است که تازه برای دویدن انتخاب شده و به خط شروع رسیده است ...
منتخبین این دوره از انتخابات اعم ریاست جمهوری و شورای های شهر و روستا تا خط پایان و پیروزی هنوز خیلی راه دارند.
و اگر چهار سال دیگر که به خط پایان رسیده و از روی روبان رضایت خدا و مردم رد شده اند، آن وقت تبریک ما را خواهند داشت.
در این راه از هم اکنون به این فکر کنید که آن سوی خط پایان، حاج همت‌ها و حاج قاسم‌ها هستند که رسیده‌اند و ما و شما و هر کس دیگری که برای رضای خدا به مردم خدمت می‌کنند را نگاه می‌کنند.
رضای الهی ، رضای مردم ، رضای شهداء ، رضای امام زمان ، صداقت ، درست کاری ، وجدان کاری ، نجابت ، اقتدار ، اخلاق اسلامی و کار کار کار و .... را باید در عمل مشاهده کرد با حرف و ژست گرفتن نیست فقط عملکرد است و بس.
که اگر با حرف زدن و ژست کار و تلاش گرفتن بود تا کنون در غالب انقلابی گری ، اصول گرایی ، اصلاح طلبی و.... به خصوص در این ده سال اخیر زیباترین و مقدس ترین واژها و جملات خلق و تکرار گردید.
اما آنچه ادوار گذشته برای مردم باقی گذاشتند را مردم به خوبی دیدند و با عمق وجودشان لمس کردند و این شد که مشارکت های بالا گذشته را به این مقدار تنزل داده اند و این شماها و چهارسال آینده و وعده های داده شده و نگاه های امیدوارانه به شماها ، پس بسم الله
امیدوارانه هرچه توان داریم برای شماها دعا می کنیم چرا که موفقیت شماها ، سربلندی نظام مقدس جمهوری اسلامی و مردم سرزمین ماست.
به امید روزی که با کسب رضایت خدا و خلق او ، با صدای رسا و با عمق وجودمان به منتخبین امروز و مجاهدان فردا تبریک بگوئیم.
هم تبریک برای عملکرد گذشته منتخبین امروز و هم آمادگی برای مشارکت حداکثری جامعه پای صندوق رأی
والسلام
5 تیر ماه 1400 #خدابخش_قبادی
گاهی برای خودم یه چیزایی می نویسم . و بعضی مطالب را تو وبلاگم بارگذاری می کنم. وبلاگ نویس نیستم فقط دوست داشتم برای خودم وبلاگ داشته باشم.
ویژه...
