90/4/9
8:37 ص
در قسمت اول این یادداشت نکاتی یاد آوری شد تا ازیکسو جایگاه فرهنگ مهدویت و از سوی دیگر خطر تهدید علیه فرهنگهای کوچک و بزرک از سوی صاحبان اندیشه های جهانی سازی و داعیه داران دهکده ی جهانی عنوان شود تا در طرح چند پرسش از فعالان و اندیشمندان در عرصه مهدویت و حاکمیت شیعی کشور عزیزمان جسارت بیشتری به خرج آید .
حال سوال اینجاست که:
ما برای ترویج فرهنگی که پس از قرنها در این سرزمین نهادینه شده چه کردیم ؟
ویا اینکه برای شناساندن امام زمان (عج) تا چه حدی از ابزار و امکانات اطلاع رسانی آنهم از طریق شایسته و توسط اهل فن در این زمینه اقدام کردیم ؟
و مهمتر از همه اینکه سرگرم کردن مردم به مسائلی از قبیل :
باند بازی ها و حزب گرایی های سیاسی و اجتماعی ، دغدغه های معیشتی خانواده و مواردی چون تحصیل، ازدواج ، اشتغال و امینتی تا چه حدی جامعه شیعی و مسئولین نظام جمهوری اسلامی را از فرهنگ مهدویت غافل می کند .
آیا به نظر شما هنوزهم باید به مراسم هایی چون نیمه شعبان و دعای ندبه در صبح جمعه آنهم توسط عده معدودی از جمعیت عظیم شیعی و یا باچند برنامه خشک وبی روح تلویزیونی و تعدای نشریه وکتب در فضای حقیقی و مجازی اکتفا کنیم ؟
آیا زمان آن فرا نرسیده تا برای بوجود آمدن موج طلب امام زمان (عج) چشمه های کوچک و بزرک در گوشه و کنار را به دریای خروشان تبدیل کنیم ؟
آیا زمان آن فرا نرسیده تا در مقابل انحرافات اخلاقی و فرهنگی جامعه بویژه امور مهدویت شاخص های واقعی را به توده ی مردم معرفی کنیم ؟
کجایند سفیران ترویج فرهنگ مهدویت تا با برافراشتن پرچم انتظار جامعه را ازعطر عدالت خواهی معطر نمایند ؟.... ادامه دارد
گاهی برای خودم یه چیزایی می نویسم . و بعضی مطالب را تو وبلاگم بارگذاری می کنم. وبلاگ نویس نیستم فقط دوست داشتم برای خودم وبلاگ داشته باشم.