^{با شروع سال جدید و پشت سر گذاشتن تعطیلات نوروز  1390  امیدوار بودم تا بعضی از  رفتارهای سیاسیون  که اتفاقاً دم از اخلاق سیاسی وحدت در جامعه ی اسلامی رو  میزنن تغییر کنه و  همچون طبیعت رنگ بهاری به خود بگیره .}

^{در پی اخبار اجتماعی و سیاسی بودم که با خبری چون پیام تسلیت هاشمی به خانواده موسوی    روبرو شدوم نمی دونم کاری درست انجام داده یانه ولی ظاهر امر نشون میده که  عدم همراهی آقایون با توده ی مردم  و تک خونی هاشون  خبر از مسائل دیگه ایی داره .}

^{خداوکیلی اگه آدمی مثل من و شما کاری رو که  موسوی و کــروبــی کرده بودن ، میکردیم چند بار تا حالا  اعدام شده بودیم و صد البته این همه مردم و نمایندگان مجلس و سیاستمدارها و  قوه قضائیه و حتی مراجع علیه ما بودن ما و خونواده مون کجا بودیم .}

^{آیا کار آدمی مثل هــاشـمـی در ابلاغ تسلیت اون هم بطور آشکار و درج در مطبوعات وافعاً می تونه بدون هدف و فقط یک تسلیت ساده باشه ؟}

^{عقل سیاسی درست و حسابی ندارم نمی دونم چه خبره ولی با توجه به گذشته مملکت مون باید باور کنیم  که بیگانه ها و دشمنان این آب و خاک  مطمئناً از این صدا ها نمی گذرن و به موقع ازش بهره برداری می کنن .}

^{خدا آخر وعاقبت همه مون رو  ختم به خیر کنه که رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام مون به کسی که مقابل ولایت و رهبری نظام ایستاده و عامل حوادث و وقایع بعد  انتخابات خرداد  1388   بوده این چنین آشکارا چراغ سبز نشون میده  ....}

به نام خدا

زمون جنگ وحوادث تلخ و شیرین با تموم مشکلات جبهه های جنوب وغرب منو خسته نکرده بود،هیچوقت از ترکش و دردش ازشیمیایی و زهرش،ازموج انفجارو وزوز گوش و درد ستون فقرات شاکی نبودم، از تیرمستقیم وجسم آسیب دیده ایی که هرچه سن بالاتر میره و دردش تازه ترمیشه شکایت نکردم، ازسالهای طولانی درد و دوا و درمون همراه بابیدارهای شبونه تو خونه تا بستری شدن تو بیمارستانا و آواره شدن زن و بچه ام تو راه روهای بیمارستان وحتی حسرت چندین ساله خوردن وآشامیدن بعضی ازنعمت های الهی نه تنهاشاکی نبودم بلکه ازعمق وجودم احساس رضایتی دارم که برا همه کس قابل باور نیست فقط اونایی میتونن باورم کنن که همدردم باشن ، باورکنید نمی خوام تا باورم کنید چون میدونم تحمل این همه درد تواین همه سال کار راحتی نیست و میدونم حتی کار من هم نیست فقط لطف خدا بوده که تا کنون کم نیاوردم چون معتقدم خدا سعادتمو اینکونه خواسته وتسلیم اراده اویم.

ولی یه خواهش ازشما دارم واینکه کمی وقت بذارین و این شکایت نامه رو بخونین . اگه اهل دلین حداقل درد دلمو گوش بدین ازهرچه که تا کنون برام پیش اومده خدا رو شکرمیکنم بقول یکی که میگفت خودش داده وخودش گرفته. همه اش رو نخواسته ببره ، ما امانت داریم یه روز میآد وهمه اش رو میبره و درکنارشکربه درگاه خدا ازیه عده آدما و کارهاشون شاکی ام ، از بی مهری ها و توهین ها و زخم زبونای آشکاروپنهون بعضی ازخودیا شاکی ام، از کوچه و بازارایی که روزی تو دیواراش نوشته بود «دلها فقط با یاد خدا آروم میگیره» اما الآن نوشته اش با خطهای جذاب تر عوض شده که «آرامش زندگی باماشین ولوازم ...» از برخی مسئولین بخصوص اونایی که متولی فرهنگ اسلامی هستن وتوتماشا خونه ها و سالن های اجتماعات شون هنجار شکنی میشه شاکی ام، از اونایی که پول بیت المال مسلمین رو میگیرن تا برا ترویج فرهنگ غنی اسلام و تشییع کار فرهنگی کنن اما بعضی هاشون کاری میکنن تا عده ایی بی قید وبند دین و مذهب خوششون بیاد تا براشون کف بزنن ، ازپوشش خانما تو اماکن خصوصی و عمومی ، ازمجالس و جشن های ازسرشب تا دم صبح که حلال و حروم ومحرم ونامحرم رعایت نمیشه ، از پخش صدای موسیقی های مبتذل با لوازم صوتی بسیارقوی که حتی مجازش هم مزاحم خلق الله است شاکی ام ، از جونایی که جونی شونو ، سرمایه های آینده این مملکت و آروزهای پدر و مادرشونو برباد میدن ، از کسایی که با تجارت سم های مخدر و روان گردون به کاسبی مشغولن از نیروی انتظامی وعدالت خانه نظام اسلامی ونمایندگان مردم تومجلس و از مسئولینی که در برخورد با مروجین فساد و ابتذال کوتاهی میکنن شاکی ام ، از پدر ومادرایی که برا کلاسای فوق العاده بچه هاشون هزینه های فراون میکنن اما تو برنامه هاشون کلاس دینداری واخلاق جایی نداره شاکی ام، از پدرو مادرایی که بچه هاشونو بچه میدونن وبا رفتارشون تو خونه کناراینترنت ماهواره وموبایل بجای درس زندگی و دنیا و آخرت شناسی درس بی دینی ولامذهبی میدن شاکی ام ، از معلمایی که تو کلاس درس به تدریس کتابای درسی اکتفا کردن و درس دین و اخلاق را به معلم دیگه واگذار کردن شاکی ام،

شکایت از اونایی دارم که جرأت ندارن اعلام کنن دشمن درتهاجم فرهنگی تا کجا پیش اومده و چه مقدار از سنگرای دین و فرهنگ مونو گرفته وآسیب دیدگان تواین تهاجم کجای دنیاو آخرت قرار دارن .

ونمیدوم که چه کنم اگه اعتراض کنم میگن امربه معروف ونهی ازمنکرمراتبی داره تا اینجا اومدی الباقی وظیفه دولت اسلامیه که باید انجامش بده . اگه به اعتراضم ادامه بدم ازیه طرف عده ایی میگن به مصلحت نظام نیست ازطرف دیگه عده ایی میگن مگه انقلاب ومملکت فقط مال شماست ، هر کسی عقیده ایی داره ، به عقیده مردم احترام بذارتا به شما وعقیده تون احترام بذارن .

شاید حق با شما باشه ولی این درد دلم بود وشکایت نامه ایی که نمیدونم کجا باید ببرم ازشهداء وخدای شهداء طلب بخشش دارم والبته میدونم که این روزا گوش شنوایی برا اینجور حرفا کمتر پیدا میشه و میدونم دلهای زخمی شده از نامردمی های خودی ها درد دلاشونو کجا میبرن تا گوش شنوایی باشه . من هم مثل اونایی که با مولاشون درد دل میکنند منتظرسفربه جمکران میمونم تا این شکایت نامه رو تو صحن مسجد جمکران برا آقا بخونم . میدونم که با این چشم گنه کارم نمی تونم آقا رو ببینم اما یقین دارم که مولای ما حتی از نامه نخونده ام باخبره . همونجا بهش قول میدم که اگه یه روزی ولی فقیه و مولامون « سیدعلی خامنه ایی» اشاره کنه با همین جسم های ناقص کاری میشه کارستون.

سرتونو درد آوردم و خسته تون کردم خواستم درد دلمو گوش بدین و بدونین که ما سربازان مالک هستیم و فعلاًً دعوت به صبریم . آخه این روزا مالک و شمشیرش بدون فریادهای عمارها به کارنمیاد تو هر دیاری درکنارمالکها، عمارها باید که فریاد بزنند تا اشعث ها علی را تحت فشار نزارن . اشعث هایی که نمیدونن و یا نمیخوان بدونن با علی بودن یعنی با پیامبر بودن یعنی حق مطلق . اشعث هایی که جنگ های سیاسی ، نظامی ، اقتصادی ، فرهنگی پیروز شده را با ایمان و اراده های سست شون به شکست می کشونن. همونایی که امروزه میگن به ماهواره ، مد، حجاب گیر ندین به بانک و بازاری به کتاب و نویسنده به روزنامه و روزنامه نگاربه دانشجو استادش گیر ندین . به مهمونای خارجی بدبین نباشین . اسلام دین تساهل و تسامحه . پیامبرو امام اول مون مهربون بودن شما راه اونا رو ادامه بدین .

عمارها باید باشن و فریاد بزنن ، باید تومحله ومسجد، تو حوزه و دانشگاه ، تو کوچه و بازار، تومجلس ودولت ، تو فضای حقیقی و مجازی ، میون خودی وغیرخودی فریاد بزنند که اگرعلی (ع) رو قبول دارین و با افتخار از مهربونیش حرف میزنین حتماً میدانید که علی (ع) چرا و چندتا جنگ داشته؟ و باچه افکار واندیشه ایی درجنگ بوده ؟

و ختم کلام اینکه از اشعث ها و ابوموسی ها شاکی ام که بی شک در نبود عمارها و مالک ها ، تاریخ مسجد کوفه و سکه و صلح حسنی وعدهای حکومتی را تکرار خواهند نمود.

یاد شهداء به خیر که همواره سفارش میکردن تا دورولی فقیه حلقه بزنین و پشتیبانش باشین تا هرچه زودتراسلام ناب درجامعه و بین مردمانش فراگیربشه که اگر شد اون دردانه هستی خواهد آمد .          یاصاحب الزمان (عج)

                                      بنام آرامش دهنده قلبها              

چندی پیش برآن شدم تا وقت بیشتری را برای تماشای تلویزیون در نظر بگیرم،

اتفاقا در آنوقت شبکه چهارم جدال سیاسی ، شبکه سوم بحث فوتبال،شبکه

دوم نقد فیلم وسریال،شبکه اول مسائل اجتماعی پخش میکرد، قدری تو شبکه ها

سرک کشیدم اما برام جذاب نبوند قالب بحث هائی که داشتند از قانون اساسی

 مواردی را فصل الخطاب قرار میدادند .

من هم از تو قفسه کتابها کتابچه قانون اساسی را بیرون کشیدم و مشغول مطالعه

 شدم رسیدم به بند 2 از اصل سوم ،قدری تامل کردم،در این بند یکی از

 وظایف دولت جمهوری اسلامی ایران

رابرای نیل به اهداف مذکور در اصل دوم آنهم با بکار گیزی همه امکانات خود اینگونه

 شمرده که :

بالا بردن آگاهی های عمومی در همه زمینه ها با استفاده

صحیح از مطبوعات و رسانه های گروهی و وسایل دیگر

من دیگر ادامه ندادم و کتابچه راسر جای خود گذاشتم .

قدری به فکر فرو رفتم و تو ذهنم روز نامه ها را با تمام سلیقه هایی که داشتند

مرور کردم دیدم بیش از 40% از صفحات به آگهی های تبلیغاتی اختصاص دارد که

 البته معتقدم برای تداوم وبقای کار این امر لازم میباشد و بیش از 40% را اخبار و

 نظریه پردازیهای جنجال آفرین حزبی پایتخت نشین که هویت وعملکرد آنان

برای اکثر ایرانیان روشن میباشد در بر گرفته که در برخی موارد با اهانت به

باورهای دینی و ملی همراه میباشد. والباقی را موارد متفرقه تشکیل میدهند

در این میان پرسشهایی برایم مطرح شده که به ذکر چند سؤال اکتفا میکنم:

1 - آیا اندیشه های اجتماعی وسیاسی و اقتصادی و فرهنگی و..... این مرز وبوم

فقط نظریه و دیدگاه چند نفر از چند باصطلاح حزب و یا گروه میباشد ؟

2- با توجه به اینکه احزاب و مطبوعات آنها از سرمایه های این مملکت تغذیه میشوند

 و باطوفان حزب گرائی آنهم برای دست یابی به اهداف حزبی خود با توهین به

بعضی از اقوام باورهای دینی و ملی نقض قانون اساسی میکنند چرا برخرد قاطع نمیشود؟

3-آیا نقش اطلاع رسانی وآگاهی دهی صحیح مطبوعات همین است ؟

 اگر نیست چه کسی بایدزنگ خطر قانون اساسی را به صدا در آورد؟

4- قانون اساسی وآرامش و امنیت کنونی ما خون بهای صدها هزار

شهید مجروح و ایثارگران همین مرز و بوم است. چرا مدعیان بی عمل

 پا روی خونهای پاک جوانان و مردان و زنان مملکت خود میگذارند ؟

 چه کسی ویا کدام مرجعی باید مقابل شان قد علم کند؟

شمادوست عزیز و گرامی مرا قانع کنید تا در مقابل این پرسشگری

 خودم که عاقبت سرم را به باد خواهد داد چه جوابی بدهم

 شما کمکم کنید تا پاسخی پیدا کنم .    

پس از پیروی انقلاب وحاکمیت جمهوری اسلامی تئوری انقلاب درماههای نخست بردوست و دشمن نمایان شد. انقلابیــون باتمام امکانات وتا سرحد فـدای جان به محافظت از انقلابی که نونهالی بیش نبوده پرداختنه ودر مقابل مخالفان هم با تمام قوا سعی درخشکاندن این نونهال را داشتند که محل  بحث آنها در این مبحث نمی گنجد.

در این یادداشت بطور اجمالی چندنکته از نقش اساسی دانشجو رادرعرصه های گوناگون انقلاب یادآور می گردد. 

در بیشتر انقلابهای مردمی جهان  اولین اقشاری که در معرض تحولات دوران قبل و پس از پیروزی وهمچنین دوران استقرار انقلاب مربوطه قرار می گیرند دانشجویان می باشند. در ایران هم این قشر باشور وشعور با اعتراضهای آشکار علیه مخالفان ویاحمایت های به موقع از فعالان سیاسی بعنوان نیروی محرک توده مردم محسوب می شدند.

وامروزه با نگاهی به جریانهای دانشجویی و وقایع گوناگون سیاسی می توان میزان درایت و نقش اساسی دانشجو را درابعادمختلف جامعه احساس نمود.

یکی از برنامه های مهم دانشجویان در دهه اول انقلاب مباحثه ومناظره با صاحبان و مروجان ایدئولوژی های متفاوت وشناخت از اصول وعقاید وبرنامه هایشان بوده که بعد از بررسی و تحلیل  مواضع آنها سرانجام گروههای منحرف به توده ی مردم معرفی می شدند،این عمل دانشگاهها را به میدان نبرد تمام عیار  ایدئولوژیک مبدل نموده بود و پیروزاین نبردها دانشجویانی بودند که با پیروی ازرهبرکبیر انقلاب در ارائه ایدئولوژی انقلاب اسلامی مبارزه می کردند .

 در عصر حاضر این امر باظرافت بیشتر وپیچیده تر استمرار داشته که هر ازچندگاه در محافل و نشریات دانشجویی بویژه در سایتهاو وبلاکهای مربوطه مناظره ها ومباحثه هایی را شاهدیم که علی رقم تفاوت عمده با امکانات مخالفان چگونه  از اصول وعقاید خودیش دفاع می کنند. 

بعداز پیروزی انقلاب اسلامی وبا خالی شدن بیشتر  ادارات وسازمانها از وابستگان رژیم طاغوت وهمچنین تشکیل نهادها و تشکلهای جدید اداری وانتظامی در راستای اهداف انقلاب،تنها  قشری که سهم بیشتری در قبول مسئولیت امور را دارا بود دانشجویانی بودندکه قالب آنها در نیمه راه تحصیلات دانشکاهی قرار داشتند. واینک در شرایطی که تغییراتی اساسی درقالب بندی های قوانین اداری واجرایی بوجود آمده لازم است تا مسئولین شرایط کسب مهارتهای تئوری و عملی و جذب و  استخدام را برای دانشجویان به روشی فراهم نمایند تا  دانشجو با جرأت وجسارت اقدام به قبول مسئولیت نماید. 

در تمام اعصار پیشرفت وموفقیت جوامع بشری مرهون استفاده بموقع از ابزارهای مادی ومعنوی همان عصر بوده ودر عصر حاضربدلیل سرعت تبادل اطلاعات ودسترسی آسان به علوم وفنون روزلازم است ضمن بهره مندی از تکنولوژی تابع یک سری از باید ها ونباید های معاصر بود باید ها  ونباید هایی که برخی از آنها بصورت مجموعه قوانین محلی و منطقه ایی وبین المللی وبعضی دیگر بصورت تئوری  در اختیار بشر قرار دارد.  ارتباط با خالق هستی ، احیا وتقویت سنتهای الهی،  پیروی از ولایت امر،همدلی وهم صدایی باخادمان نفرت از فتنه گران، استکبارستیزی و عدالت خواهی ، خودباوری و استقلال طلبی ، آزاد اندیشی و  آزاد منشی و..... از جمله باید ونباید هایی بوده و هستندکه از دانشجویان دهه اول انقلاب دانشجویان مبارز و مسولیت پذیری ساخته که بعضی از آنان در تاریخ  انقلاب اسلامی ایران بعنوان اسطوره های ایثار وشهادت و شجاعت ماندگار ماندند.ونسل دانشجوی امروز برای تعالی خود وجامعه اش بشدت نیازمند توجه اصولی به این باید و نباید های پیدا وپنهان زمان خویش می باشد تاصفحات تاریخ ازآنان با افتخاریاد کند.

با پروژه سازیهایی که درداخل وخارج ازمرزها علیه انقلاب بوجود آمده بود منجربه شکل گیری نیروهای مدافع مردمی وسازمان یافته ایی چون سپاه پاسداران وکمیته انقلاب اسلامی وبسیج مقاومت گردید که دانشجویان در این گذر  هم سهم بسزایی در شکل گیری وهمراهی حتی هدایت  این مجموعه ها را داشتند. حضور در یگانهای رزمی و مهندسی ورده های فرماندهی در طول  دوران دفاع مقدس از نمونه های بارز آن بوده تا آنجایی که برنامه های راهبردی وابتکارات وخلاقیتهای موفق شان هم اکنون در دانشگاها و مراکز آموزش نظامی وانتظامی بعنوان الگو های مناسب تخصصی و واحدهای درسی درحال تدریس می باشد   والبته شهدا وجانبازان وآزادگان والامقامی را در این راستا تقدیم  انقلاب وایران عزیز نموده اند که با بررسی زندگی نامه های  سرداران شهید وایثارگران به راحتی می توان به این امر پی برد.

به نام خدا

جناب آقای مهندس میر حسین موسوی

سـلام،احتراما اینجانب بعنوان همـوطن و ازباب ارادت به شما که نه مسئولیت سیاسی دارم و نه از سیاسی کاری دل خوشی دارم،  خواستم فقط موضوعی که دردلم سنگینی میکند را به عرض برسانم . هرچند شاید عده ای به مزاجشـان خوش نیاید .  بدون مقدمه عرض می کنم . اگر تاریخـچه دورانی که حضرتعـالی در سکوت سیـاسی ویا هر اسمی  دیگر،که این روزها شنیده می شودتشریف داشتید را ورق بزنیم به وضـوح اشخاصی را  خواهیم دیدکه با شعـارهای انتخـاباتی پر زرق و بـرق همانند لقمـه های  عسـل آغشتـه به زهـر،آمده اند و خیلی ها را فریب داده اند و دیدیم که  از شعـار تا عمـل چگونه راهـی را پیمودند. شعارهایی که در آن از واژه جذاب  « اصلاحات »استفاده ، ولی مدتی  بعد تئوری « انکار ولایت فقیه » از آن متولدگردید . شعارهایی که  در آن  کلمات مقدس « آزادی و کرامت انسانی » مطرح ، اما عملاً  ترویج « بی بندوباری و افزایش فاصله  طبقاتی »  درجامعه قوت  گرفت .وشعار هایی که در آن از « توسعه سیاسی و جامعه مدنی »  رونمایی ،اما توطئه  « دموکراسی منهای اسلام وترویج تفکر سکولاریزم » درجامعهاسلامی ایران جوانه زد .

جناب آقای موسوی همانطوری که عرض کردم برای من خیلی قابل احترام هستید اما به لحاظ وجود افراد و گـروه های افراطـی روشنفـکر معاب، که امروزه  در اطرافتـان پرسه زده و بوق حمایت از شما را سر داده اند « نمی توانـم به شمـا رأی دهـم » چرا که آنـها ازبـازمانـدگان  و وابستـگان همان گرو هـایی هستنـد که دردوران تاخت وتاز اصـلاحات  تا سرحد « نفی ولایت فقیه »و « جمهـوریت منهای اسـلامیت » حکومـت جمهـوری اسلامـی  پیش رفتند .

کاندیدای محترم شاید بتوانم با مشکلات اقتصادی و بیکاری با تمام فراز نشیب هایش  کنار بیایم، ولی بعنوان یک ایرانی مسلمان و پیرو مکتب تشیع اهل بیت (ع)  هرگز نمی خواهم شاهد «اهانت دگربار به مقدسات دینی و مذهبی و  پایمال شدن خون شهدا» توسط کسانی که با پول بیت المال بر اریکه  قدرت تکیه زده اند باشم.

جناب آقای مهندس موسوی اگر واقعاً با این آقایان وگروه های معلوم الحال که بنام حمایت از شما و  به قصد رخنه در دولت احتمالی آینده تان آمده اند، « هم گرا » نیستید  برائت خویش را از آنان رسماً اعلام دارید وتکلیف ما و خودتان را روشن  کنید . تا از شما لا اقل قداست نخست وزیری دوران دفاع مقدس  محفوظ بماند.    

(مجموعه یادداشت های وبلاک قبلی خودم)        

 به نام خدا

دوست گرامی ، سلام   شنیدم به همراه دوستانت در روز قدس شعار«  نه غزه ، نه لبنان » را سرداده ایی .نمیدانم با چه اهداف وبا کدام استراتژی این شعار را قبول کردی ، ونمی دانم که میزان شناخت تان از طراحان این شعار ها چقدر است .ولی بعنوان یک هموطن از شما چند پرسش دارم که امید وارم مورد توجه شما قرار گیرد .

آیا شناختی از قوم یهود و نژاد پرست های صهیونیست دارید؟ آیا کودکان یتیم شده و والدین داغدار غزه و لبنان را ندیده ایی؟ آیا جاسوسان  اسرائیلی را که در ایران با اهداف مشخصی مشغول جاسوسی  بوده اند ندیده ایی؟ آیا تهدید های آشکار وپنهان دولتمردان اسرائیلی علیه ایران  را خبر داری؟ آیا از مصوبات میلیونها دلاری پارلمانها و دولتهای استکباری و صهیونیستی علیه وطن مان اطلاعی داری؟

هموطن گرامی ، اگر ما وغزه ولبنان  از یکسو وطرف مقابل مان ازسوی دیگر در شرایطی غیر از اوضاع کنونی قرار داشتیم  با جرأت می گویم من هم به خیابانها می آمد م و شعار نه غزه و نه لبنان را سر می  داد م ، ولی متأسفانه حقیقت آنگونه است که ما را مجبور به حمایت از مظلوم ودفاع از خود نمود .

دوست گرامی ،   با توجه به دلایل بیشمار که توان یادآوری اش در این مبحث نمی کنجد براین باورم راهی را که در پیش گرفته ای عاقبتی جز عاقبت گروههای نفاق اوائل انقلاب اسلامی ایران  نخواهد داشت عاقبتــی که حد اقل نوکری استکبــار وصهیـونیستـهای نژادپرست و دیکتاتورهایی چون صدام را در بر  خواهد داشت .

دوست گرامی ،  آیا اتخاذ چنین راه و روشی خیانت  به مظلوم و حمایت ظالم نیست؟

در آن ایام  وقتی که مواضع  در آن ایام  وقتی که مواضع احزاب و طیف های سیاسی برای انتخابات  22 خرداد 88 مشخص شد  هم دلم برای آقای  مهندس موسوی سوخت و هم بشدت نگران آینده شده بودم .

چون گروه هایی را در میان حامیان ایشان دیدم که به لحاظ ماهیتی ترویج تفکر سکولاریزم و دموکراسی منهای اسلام را در دستور کار خود داشتند، همان کسانی که در گذشته با زمزمه جمهوریت منهای اسلامیت نظام تا سرحد نفی ولایت فقیه  پیش رفتند .

در همان زمان خطاب  به میر حسین موسوی نوشتم که اگر واقعا با این آقایان و گروه های معلوم الحال هم گرا نیستید برائت خویش را اعلام دارید و تکلیف ما وخودتان را روشن نمائید. 

اما دست تقدیر  چنان تکانی خورد که در غربال گری روزگار  بعضی از چهره های جدید را در صف منافقین  و بعضی دیگر را هم از نظر  عوام  وخواص در  ردیف مردودی های دین و میهن و مردم مسلمان قرار داد .

هدفم از این یاد داشت  بیان پیشگویی نبوده و نیست چون خودم را تا آنجایی که می شناسم اهل پیش بینی و قطعی نگری آینده نمی دانم ولی هم وطنان و شیعه مکتب اهل بیت (ع) را می شناسم  و می دانم که تا جایی  همسفر مراد و مریدان خود خواهند بود  که اهانتی به مقدسات دینی و مذهبی نباشد.و اگر چنین شود  که شد هر کسی را در هر جایگاه و شهرتی که باشد نتنها  رها  خواهند نمود  بلکه در مقابل آنان خواهند ایستاد ، حتی اگر تمام هستی خویش را فدا نمایند.  

(از وبلاک فبلی   مردودی های فتنه 88     خدابخش قبادی )

هفته بسیج، بهانه ای است برای حجیم شدن بیلان کاری مدیران و  ارتقاء درجه بعضی از مدیران .

هفته بسیج، راهی است برای استفاده بیشتر  از مزایایی چون: و 

کسب رای ، تظاهر  خدمت خالصانه به مردم ، ادعای وفاداری به نظام و ولایت

هفته بسیج، یعنی حالا شما بسیجیها بروید جلو ، اگر شرایط مناسب بود،

ما هم شما را پشتیبانی می کنیم در غیر اینصورت فقط دعایتان می کنیم ! 

آن هم یواشکی و پشت در های بسته

بسیج ، یعنی در حفظ امنیت جامعه و نوامیس مردم   نیروی انتظامی را

 پشتیبانی کن و جانت را کف دستت بگیر و تا مرز  شهادت پیش برو ،

 ولی وارد مسائل سیاسی نشو  .

شما فقط به درد شهادت می خورید. اگر هم علیه

 مفاسد اقتصادی اجتماعی سیاسی فرهنگی موضعی بگیرید یا زبان درازی کنید

یا علیه ارگان و یا نهادی مثل وزارت فرهنگ و  دانشگاه .... و یا روشنگری

در مورد فلان جاسوس هسته ای ،

 فقط به عنوان کسی صرفا با تفکر بسیجی حرفی زدی، سر و کارت با

 دستگاه عدالت کشور است. و اگر روزی بخواهی جلو سفارت انگلیس

 لجن پراکنی کنی و فریاد دشمنی  با کفر و الحاد و نفاق و روباه صفتی

 انگلیس و عمالش را سر بدهی، با باتوم های نیروهای

 امنیتی حالت را جا می آورند.

 بسیج ، یعنی اگه سیاسی کاران هر سازی زدن باید برزمی در غیر اینصورت

گروه فشاری و یا لباس شخصی هستی و قانون گریز خودسر

هفته بسیج ، باعث می شود که بعضی مدیران سالی یک بار چفیه‌ای

 اتو کشیده و آنکارد شده را (به زور اطرافیان) روی گردنشان بنشانند.

هفته بسیج ، برای خرج کردن بودجه های باد کرده و اضافی ارگانها

 بسیار مفید و ضروری و جهت اضافه شدن ردیف بودجه سال

بعد بسیار واجب و لازم الاجرا است.

هفته بسیج، یاد آور اضافه شدن یک سال غربت بر غریبی همیشگی  بسیجی واقعی است.

تا سالها بر این باور بودم که قاتلان اهل البیت رسول الله در صحرای کربلا لشکریان کافر یعنی غیر مسلمان بودند اما وقتی به مرور زمان با کتاب و کلاس و سخنرانان مختلف آشنا شدم  بعضی از حقایق حادثه تاریخی کربلا برایم روشن تر شد و امروز بر این باورم که حسینیان و یزیدیان در امتداد تاریخ بشریت با هم در نبرد بودند  و بعد ازاین هم امکان در کنار هم بودن این دو خط فکری وجود نخواهد داشت .وناگزیر در مقاطعی بین حق و  باطل جدالی سر خواهد گرفت که بسته به زمان گوناگون  نوع  و شیوه نبرد متفاوت خواهد بود .

و امروزه علی رقم تعریف و تمجید از بعضی خواص و عوامی که مدعی حمایت از توده مسلمان و  سنگ طرفداری از وطن و آزادی خواهی را به سینه می زنند با کمی درایت می توان دید که چگونه در صف یزیدیان ایستاده اند و صوت کف می زنند .

عجله نکنید و فوری هر حرفی را به مسائل سیاسی ربط ندهید .فقط به دادگاههای محل سکونت خودتان سری بزنید ببینید چه خبره ؟ آنوقت در همان راهروی تنگ دادگستری هم یزیدی  و هم حسینی راخواهید دید .

و یا اینکه به مساجد محله های تان نگاه کنید و ببینید که در طول سال  مسجد برای پول دارهایی که به بهانه ولیمه سفر چند باره به عتبات عالیات و خانه خدا به سالن غذاخوری میهمان اختصاصی تبدیل شده وهیچ مسئولی نیست تا بخشنامه کند که اینجا خانه ی خدا و محل عبادت  است نه رستوران .

ولی برای عزاداران حسینی که مجلسی عمومی از فقیر تا غنی را شامل می شود بخشنامه صادر می شودکه چه بکنید و چه نکنید .

ویا اینکه از میان وزارت فرهنگ نظام جمهوری اسلامی آنهم در دولت مدعی پیروان و حامیان اسلام ناب کسی نیست تا به محله ها و تالار ها در مناطق مختلف این سرزمین سری بزند و ببیند که به بهانه مجالس عروسی رقاصی هایی به نام سنتی و بومی چه منکراتی هم صورت نمی گیرد .و با کمال تاسف بعضی از روزنامه ها و حتی صدا و سیما با افتخار آنرا سر تیتر اخبار فر هنگی خود می کنند .

جان کلام اینکه هر زمانی در هر مکانی جهالت  و عدم شناخت از خط اسلام ناب محمدی (ص) و سلسله ولایت ائمه اطهار (ع)  وجود داشته باشد  اوامر الهی  به دست دنیا پرستان و  آسایش طلبان رنگ و بوی غیر خدایی گیرد عرصه بر حسینیان تنگ خواهد شد و هر چه جایگاه ریاکاران و حق طلبان از جهات مختلف بلند مرتبه تر  باشد شدت برخورد بیشتر خواهد بود .

ممکن است گاهی ناحقی برسر  یک دعوای مختصر باشدو  گاهی هم جریان حوادث بعد انتخابات سال    1388  و گاهی به عظمت حوادثی چون صحرای کربلا .

واینجاست که حسینیان و یزیدیان را درطو ل تاریخ مقابل هم می بینیم نه در کنار هم .